این روزها باورهای نادرستی در ارتباط با آموزش‌های هنری و بخصوص هنر زیبا و اصیل خوش نویسی و خوش خطی رایج است.گمانها بر این است که خوش خط شدن به صورت ارثی از والدین به فرزند می رسد. گاها معتقدین چنین دیدگاه هایی مثال هایی از کسانی که در اطرافشان دیده اند می‌آورند. آن‌ها خانواده‌هایی را مثال می زنند که در آن تمام اعضای خانواده خوش خط هستند، خانواده‌هایی که در آن‌ها فرزند میتواند به مانند مادر یا پدر به خط زیبابنویسد. اما واقعیت چیز دیگری است. در واقع کودکان مقلدان خوبی هستند، آن‌ها می توانند به راحتی و فقط با نگاه کردن، به خاطر سپرده، تقلید کنند و یاد بگیرند. بنابراین وقتی یکی از اعضای خانواده از نعمت خوش خطی بهره مند باشد، کودک نیز به تقلید از او خوش خط می شود. خوش خطی در میان اعضای یک خانواده ارتباطی با وراثت و یا بهره مندی هوشی ندارد. هنر و به ویژه هنر خط کاملاً اکتسابی می‌باشد و رابطه مستقیمی با میزان تلاش، پشتکار و البته روش یادگیری دارد. در طول دوره های تدریس افراد با پشتکار و پرتلاشی را دیده ایم که پس از گذراندن کلاس های خوشنویسی صاحب دست خطی زیبا و منحصر به فرد شده اند. لازم به ذکر است که نه تنها از نقطه نظر علمی تا کنون هیچ ژنی در بدن انسان به عنوان ژن بد خطی یا خوش خطی کشف نشده است بلکه در خلال سالها تجربه آموزش به ما ثابت شده است که استعداد خوشنویسی را همه ی افراد در هر سنی دارند و با.آموزش های صحیح و اصولی و پشتکار در این زمینه می توانند از خطی زیبا بهرمند شوند. در نتیجه خوش خطی نیازی به برخورداری از ژنی قوی و یا داشتن استعدادی نهفته ندارد.

بلکه احتیاج به آموزش، علاقه، تمرین و ممارست دارد.